به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دبیرخانه شورای برنامه ریزی مدارس علوم دینی اهل سنت آذربایجان غربی؛ ملا صدرالدین عزیزی مهر امام جماعت مسجد بلال حبشی اشنویه؛ ضمن تسلیت ایام حزن و اندوه و مظلومیت امام حسین (ع) و یارانش ، طی گفتگو با رابط خبری ما اظهار داشت:

امام حسین (ع) و یارانش در کربلا چگونه مظلوم واقع شدند؟ پاسخ مظلومیّت امام حسین (علیه السلام) و یارانش در یک بُعد نبوده است بلکه ابعاد گوناگونى از مظلومیّت در حادثه کربلا دیده مى شود: دعوت کردن امام و بی وفایی نسبت به آن حضرت، کشتن مهمان، بستن آب به روى آن حضرت و یاران و زنان و کودکان اهل بیت او، جنگ نا برابر سى هزار نیروى مجهّز در برابر ۷۲ تن، کشتن کودک شیرخوار، حمله به کودکان و زنان، آتش زدن خیمه ها، تاختن اسب بر پیکر شهدا، سرها را بالاى نیزه بردن، جلوگیرى از دفن پیکر شهیدان، اسارت زنان و کودکان آل پیغمبر(صلى الله علیه وآله) و گرداندن آنها در شهرهاى مختلف و جهات دیگر مظلومیّت، همه از ویژگى هاى این حادثه است که آن را از حوادث مشابه دیگر جدا مى سازد.

ماموستا عزیزی مهر تصریح نمود: ابعاد مظلومیّت اهل بیت(علیهم السلام) در آن روز چنان بود که گاه دشمن بى رحم نیز مى گریست.

وی در ادامه اشاره به دیدگاه قوانین و قواعد جنگی کرد و گفت: در تمام جوامع بشری جنگها نیز آدابی دارد که رعایت آن از سوی دوطرف ضروری است و تجاوز از آن امری غیرقانونی و غیر انسانی محسوب می شود. در واقعه کربـلا بسیاری از اعمال کـه بر امـام و اهـل بیت واصحابش روا داشته انـد در تمـام فرهنگ هاو جوامع انسانی ظلم و ستم شناخته می شود، از قبیل

ـ شکستن عهد و پیمان

ـ کشتن مهمان

ـ منع آب حتی از اطفال

ـ کشتن بچه ها در مقابل دیدگان مادر

ـ آتش زدن خیمه های زن و بچه های بی پناه

ـ هجوم بر اطفال و شکنجه دادن آنها و کشتن زن

ـ برهنه کردن بدن شهداء و تاختن اسب بر بدن آنان

ـ به اسارت گرفتن زنان و بچه ها وسخت گیری بر آنان

ـ بریدن سرهای شهداء و آویختن آن به گردن اسبها و نیزه ها

ـ نان و غذای کافی ندادن به اسیران (مخصوصاً بچه ها) و اسکان در مکانهای نا مناسب

ـ شکنجه اسیران با عبور دادن آنها از کنار بدن های پاره پاره و بدون سر آنان

ب:از دیدگاه دین مبین اسلام

پاره ای از ظلم و ستمها در روز عاشورا علاوه بر تخلف از قوانین جنگی، نقض آشکار دستورات دین اسلام بوده است از قبیل

ـ جنگ در ماه حرام

ـ کشتن فرزند و سبط پیامبر(صلی الله علیه وآله) وبرترین امت

ـ کشتن و اسیر گرفتن زنان مسلمان و اطفال

ـ بی حرمتی به اجساد و مثله کردن و بریدن سر امام و شهداء

ـ حمله به امام در وقت اقامه نماز.

امام جماعت مسجد بلال حبشی اشنویه خاطر نشان کرد: «ظلم» در مقابل «عدل» به معناى ندادن حق کسى است که صاحب حق است و امام حسین(ع) بدین جهت مظلوم تلقى مى شود که حق زعامت بر مسلمین ، که از بارزترین حق اباعبدالله ، بود از آن حضرت ستانده شد. علاوه بر آنکه حقى نیز بر عموم مسلمانان داشت و آن عبارت بود از شناختن و محبت وى که متأسفانه به جهت تبلیغات سوء، موقعیت، معنویت و جایگاه رفیع و بلند ایشان نزد مسلمانان، ادا نگشت و با حجاب هاى ظلمانى چون جهالت، خباثت و خیانت، مقام منیع آن چهره ملکوتى پوشانده شد و آن جلوه الهى، به تمام ظهور و بروز نمایان نگشت! کشته شدن سیدالشهداء(ع) در مقابل این دو ظلم بسى ناچیز است، کشتن وى بزرگ ترین ظلم به آن حضرت نبود ؛ بلکه نشناختن او و نشناساندنش ، بزرگ ترین ظلم به ایشان در تاریخ بشریت بوده و هست.

ماموستا عزیزی مهر اشاره به واژه مظلوم کرد و گفت: باید توجه داشت در واژه شناسى، واژه «مظلوم» با کلمه «مُنْظَلَم» متفاوتند، «مُنْظَلَم» کسى است که ظلم را مى پذیرد و هیچ مقاومتى در برابر آن نمى کند؛ ولى مظلوم کسى است که به او ظلم مى شود و او در برابر آن آرام نمى نشیند و با تمام وجود و امکانات مبارزه مى کند. در فرهنگ دینى «ظلم پذیرى» مذموم و «ظلم ستیزى» پسندیده است.

انتهای پیام