به گزارش پایگاه اطلاع ‌رسانی دبیرخانه شورای برنامه ریزی مدارس علوم دینی اهل سنت استان آذربایجان غربی ، نمازجمعه این هفته شهر ربط سردشت به امامت ماموستا عثمان یوسفی اقامه گردید.

وی در ابتدا اشاره به حیا کرد و گفت: حیا عبارت است از حالت و خویی نفسانی در انسان که مانع ارتکاب اعمال زشت می‌شود و بهترین ناظری که باید از او شرم و حیا کرد خداوند است.

ماموستا یوسفی اظهار داشت: خداوند، سزاوارترین ناظر بایسته شرم و حیا از وی ، هنگام گناه است.

ان الله لا یحب من کان خوانـا اثیمـا• یستخفون من الناس ولا یستخفون من الله .

و از آنها که به خود خیانت کردند، دفاع مکن! زیرا خداوند، افراد خیانت‌پیشه گنهکار را دوست ندارد. • آنها زشتکاری خود را از مردم پنهان می‌دارند اما از خدا پنهان نمی‌دارند، و هنگامی که در مجالس شبانه، سخنانی که خدا راضی نبود می‌گفتند، خدا با آنها بود، خدا به آنچه انجام می‌دهند، احاطه دارد

خطیب جمعه اشاره به حدیث شرم از خدا و خلق کرد و افزود:

امام حسن عسکری علیه السلام فرمودند: مَنْ لمْ یَتَّقِ وُجوهَ النّاسِ لمْ یتَّق اللهَ؛

هرکس از روی مردم شرم و پروا نکند، از خدا هم پروا نخواهد کرد.

امام جمعه ربط تصریح نمود: حیا ، یکی از ویژگیهای مهم است که نقش بازدارندگی آن از گناه و خلاف، بسیار بالاست. به تعبیر حضرت علی علیه السلام: «سببُ‌ العِفّهِ الحیاءُ» ؛ حیا، سبب عفت است.

وی اشاره به روایت از پیامبر خدا صلی الله علیه و آله کرد و گفت:

از مثل های پیامبران، جز این باقی نمانده است که مردم می گویند: «اگر حیا نداشته باشی، پس هرکاری می خواهی بکن.

اگر حیا نباشد، هیچ دیوار و سدّی مانع و جلودار ارتکاب گناهان نیست. باید کوشید تربیت فرزندان بر محور«حیا» باشد تا گستاخ و حریم شکن و تبهکار نشوند.

در روایات، برای حیا محورهای متعددی بیان شده است، مثل: حیا از خدا که می بیند؛ حیا از پیامبر و امامان که اعمال ما هر روز یا هر هفته بر آنان عرضه می شود؛ حیا از فرشتگانی که همراه ما هستند و اعمال خوب و بد ما را می نویسند. حیا از خویش و حیا از مردم.

امام صادق علیه السلام فرموده است: هرکس در خلوت، زمینه ی گناهی برایش فراهم شود، ولی خدا را مراقب خویش بداند و از گماشتگان الهی حیا کند، خداوند، همه گناهان او را می آمرزد.

خطیب جمعه خاطر نشان کرد: این سخن، نقش درونی شرم و پروا از خدا را در پیشگیری از جرایم و معصیتها نشان می دهد.

باز هم در روایات است: از هر کاری که از انجام آن در حضور مردم شرم داری، مبادا که در خلوت انجام دهی، با این حساب، حیا یک نعمت است و یک فضیلت اخلاقی.

کسی که از مردم شرم نکند، از خدا هم حیا نخواهد کرد.

کسی که برای اعتبار و آبرو نزد مردم ارزشی قایل نباشد، از خدای نادیدنی هم پروا نمی کند.

از آدمهای بی حیا بترسیم.

انتهای پیام